E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 18:28:25

Przychodzi rozsiewać  feromony
aby rozdać się życiu, by być tam,
gdzie nie milknie echowe granie.
 
Kładą się trawy pod limbą,
drzewem ulubionym.
Lśni krzew różany w bieli rosy.
 
I słychać wzdychania tęsknoty
za chłopcem niebieskookim,
gdzie mogła utulić głowę jasną.
 
Już pomrok ogarnął łono ziemi
dziewczyna oczy zmrużyła,
los kochanków z nocą przegrał.
 
W srebrnej poświacie księżyca
szaro blade bezkształty
wnikają w kotarę dźwiękoszczelną.
 
06.02.2021
©BaMa