E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 09:26:44

Myślę, że Bóg dał Ci przywilej patrzenia na moje życie,
a ja coraz częściej przyglądam się księżycowi –
jest taki spopielały i przestał się uśmiechać.
Tak szybko bez Ciebie wydoroślałam Mamo!
 
Sny pozwalają mi wracać, gdzie łubin żęłaś -
pola pachniały miodem, a dziewczynka
o błękitnych oczach chwytała wiatr w dłonie -
teraz ta sama ziemia odkłada się ugorem.
 
I znowu zapowiadają koniec świata -
jestem pomiędzy - wierzę, nie wierzę.
Zanim cokolwiek nastąpi –
rozdam, co otrzymałam.
Grymas wykrzywia mi usta,
 
zamykam powieki w modlitwie,
czuję Twoją obecność,
kiedy
znicz płonie.
 
@BaMa