E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 10:39:46

bo tyle myśli spada
że Ikar do nich by się przyznał
 
 
 
a kiedy rozedrze się niebo
ukazując całą prawdę
będę wołać Ciebie Boże

wiesz że nie boję się śmierci
umierałam już kilka razy
wyciągam ręce
jak po kielich i opłatek
milczysz
 świat zalewa się żółtą masą
obudź z letargu ukaż całą prawdę
niech ktoś zbuduje Arkę
póki słychać tętno

czasem się odzywasz
ledwo słyszalnym szeptem
udajesz ślepca
a ja dławię się lamentem

nie lubię odchodzić
gdzie ćmy bieleją od słońca
wiatr huczy
nie daję się ukołysać
do zaśnięcia
opieram drabinę
o obiecane
 
11 października 2013.
®BaMa
grafika własna