E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 18:00:40

Toną liście, jak Titanic.
W harmonii z deszczem
pęcznieją dźwięki Fryderyka.
 
Odszedłeś późnym listopadem -
na zawsze, nieodwracalnie.
No i masz tę swoją wyspę!
 
Stałeś się bladym motylem,
a mnie popękały dłonie
od grzebania w popiele.
 
Dogorywasz krajobrazem -
siedzisz tam sobie jak Budda,
nawet łzą nie skapniesz.
 
Czemu puściłam rękę.
Nie brakowało słońca -
nikt tego nie odgadnie.
 
Czterdzieści lat, to dużo,
lecz za mało, by przeżyć,
gdy się kochało życie.
 
Śp. bratu Markowi
®BaMa
https://www.youtube.com/watch?v=-eQYJ82SuHQ