E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 09:17:47

czas delikatnieje – rozkłada ramiona
i umyka zbieraczom motyli.
Potrzebuje głębszego oddechu,
aby pobyć w biciu serca.
 
Płynie wartką rzeką, w obłokach buja  -
wierszem śpiewa.
Przemierza pola, trawy wysokie -
ciągle w kierunku słońca.
 
Czasu nie da się sfotografować -
chociaż drogi krzyżuje, kradnie
obrazy z ogródka.
Mogłabym mu wiele zarzucić –
 
wszystkie niedopatrzenia. Dotyka,
waha się ruchem jednostajnym.
Uczy pokory i nigdy nie wraca.
 
8.05.2018.
©BaMa
 
https://www.youtube.com/watch?v=Nqbh2E6a300