E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:06:21

Za oknem ciemno, gwiazdy gdzieś zniknęły,
a ja wciąż szukam ojca ciepłych dłoni
i głosu, który często bywał niemy –
teraz już tylko łzę mogę uronić.
 
Długie godziny tryskające szczęściem
ukrywam w wierszu, aby nie zapomnieć
o wspólnych chwilach spędzonych najczęściej
na górskim szlaku, gdy nastawał marzec.
 
Kochany Tato, coraz częściej pragnę
powrócić znowu do tych dni radosnych,
kiedy mówiłeś: miej zawsze nadzieję,
że się spotkamy na przednówku wiosny.
 
Nie wiem co będzie, kiedy zamknę oczy,
czy słońce wstanie i czy kos zaśpiewa?
Jednak na wieki, gdzieś na skraju nocy,
zachowam brzmienie Twojego imienia.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay