E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Akacja o godz. 17:34:43

 
Już dziesięć lat minęło od twojego
odejścia prostą drogą do nieba,
bo żyłeś tak, jak Bóg przykazał
i zawsze wyciągałeś pomocną dłoń
do będących w potrzebie.
 
Często sadzałeś mnie na kolana
i długo opowiadałeś o Bolechowie,
za którym tak bardzo tęskniłeś,
chociaż już naście lat minęło
od znienawidzonej chwili wysiedlenia.
 
Wspominałeś tamte rodne sady i zielone wzgórza,
oraz chłodny cień gruszy rosnącej przy domu.
Nagle spąglądałeś wzwyż, jakbyś ponownie wzywał
Boga i Wszystkich Świętych na pomoc.
 
Lata wojny przyćmiły błogie dzieciństwo.
Głód, strach i ludobójstwo przemieniły
dotychczasowy uśmiech losu w piekło.
A wyczekiwane wyzwolenie, zamiast radości
przyniosło przerażający nakaz przymusowej ewakuacji.
 
Ból rozdzierał ci serce, kiedy na zawsze
opuścić musiałeś te ukochane, rodzinne strony.
Jadąc w nieznane i obce tereny
błagałeś Aniła Stróża o zawrócenie pociągu.
 
Długimi latami powoli wrastałeś  
w tę nową ziemię pod stopami.
Twierdziłeś, że już jest ci tutaj dobrze,
ale ja podświadomie wyczuwałam, 
że to  nie jest całą prawdą.
 
Do końca życia pozostałeś zabużańskim dzieciem,
w twoim głosie dzwięczał wschodni akcent,
a blask promieniał we wzroku, kiedy mówiłeś:
 
"Ach, cóż to były za przepiękne strony!"
 
Bożena Zylla