E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Maria o godz. 14:47:11

Mówili pędź, mówili goń,
mówili łap króliczka.
I nie oglądaj się na dzikich,
ni na tych w białych rękawiczkach.

I biegli wszyscy coraz szybciej,
przed nimi cel w zasięgu ręki,
lecz się oddalał gdzieś na płycie
rzucając światu życzeń pęki.

A wtedy sam bumerang ruszył
naprzeciw rzeszy w dal biegnącej.
Nakazał wszystkim stulić uszy
i przykrył swoją mocą słońce.

Ta szarość nadal trwa za oknem,
a człowiek czeka na cud z nieba.
Narzeka - Boże, ja wciąż moknę
i czasu brak by w glebie grzebać.

A może jednak spójrzmy w lustro,
spróbować przecież nie zaszkodzi.
Czy zobaczymy drętwą, pustą
personę, która ciągle szkodzi

Sobie i światu bez przyczyny,
czy też - co daj Boże jedyny,
twarz ludzką wreszcie i na szczęście!


autor Maria
grafika z internetu