E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 02:47:53

Niebo zatraca błękit, kiedy Cię nie widzi,
ziemia się rozstępuje nie czując stóp Twoich.
Wiatr z deszczem naprzemiennie łakną krzty miłości,
by zaraz po północy poczuć smak ust słodkich.
 
Niewysłowione myśli w stęsknionym spojrzeniu
głęboką nocą kreślę, uśmiech błogosławiąc,
który świtem rozdajesz z radością każdemu,
nie szczędząc przychylności – błyszczysz jak gwiazd tysiąc.
 
Wiosną, latem, jesienią, a nawet i zimą,
ptaki wśród drzew śpiewają sławiąc piękne imię,
którym Bóg Cię obdarzył, by mogło popłynąć
prosto w moje ramiona – serce Tobą karmię.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay