E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 02:58:11

Mgielna rosa otula
usychające z nadmiaru łez oczy.
Fantom istnienia pełza między kolejnymi
uderzeniami pioruna,
stając się sacrum niebieskiej sukienki.
 
Płaszcz dawno znoszony
zapomina o uśpieniu ciszy.
Powraca za chwilę wstecz
i zamyka usta stało-płynnym gestem.
 
Proszę o nazbyt niewiele,
zmieniając ciało na doczesność?
Albo zastanawiając się, kiedy dogoni mnie
pomroka dnia?
 
Bezsenne czekanie,
kilka i mniej myśli na krzyż,
niewypowiedziane obawy
i to, co kiedyś należało
do mnie (tak mi się przynajmniej wydawało),
dzisiaj jest produktem ubocznym
życia okiełznanego przez pustkę.
 
Kiedyś, a wiem, że tak się stanie,
odetnę pępowinę i ubrana w cień
odrodzę się z nocy.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay