E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:25:36

To martwe życie w spojrzeniu moim,
zostanie długo w pamięci.
Słowem skrzywdzone, które wciąż boli,
krwią niezakrzepłą się mości.
 
Mocno czerwone są moje oczy,
prawie jak potop ognia.
W dawnych wspomnieniach zdrowotność kroczy,
chciałabym znowu być piękna.
 
Gdzie się podziały tamte godziny,
które tętniły radością?
Choć trwały krótko, to miłe były –
jedno już tylko w snach goszczą.
 
Minęły lata cudne i młode,
nadeszły chwile złowieszcze.
Jednak nadzieja zakwitła w porę –
stałam się ostra jak miecze.
 
Teraz, choć znikam, wciąż jeszcze jestem
i niejednemu pokażę,
żem choć pokorna, to głośno wrzeszczę:
byłam i będę na zawsze.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay