E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:04:04

Kiedy zamykam oczy, widzę dni, które minęły,
małą chałupę ze strzechą i uśmiech matuli.
Starą wierzbę płaczącą w odcieniu zieleni
i gromadkę gawiedzi w ramionach babuni.
 
Psa, który zwał się Reksio i biegał za kotem,
redyk owiec na hali pod szczytem Giewontu.
Harnasi z ciupagami przed słońca zachodem
tańczących Zbójnickiego do bladego świtu.
 
W przededniu śmierci pragnę, choćby raz ostatni
powrócić do dzieciństwa, w którym szczęście kwitło.
Spojrzeć na gęstwę smreków, gdzie grasował halny
i podziękować Bogu, że był przy mnie blisko.
 
Być może jeszcze kiedyś, gdy otworzę oczy,
poczuję zapach turni. Usiądę na pieńku
i wsłucham się w gwiazd szepty, by ból ciała zwieńczyć.
Wówczas odzyskam zdrowie stracone z przypadku.
 
Kasia Dominik
Obraz: Monika Luniak