E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:25:19

Półnagie drzewa chylą się ku ziemi,
słońce płowieje tracąc złote ciepło,
kiedy spoglądam jak świt się rumieni,
zwiastując jesień, która kroczy żwawo.
 
Tonę w zadumie nad przemijalnością,
z Bogiem rozmawiam o dniach niepoznanych.
Dumam dlaczego upływ czasu wieszczą
zeschnięte liście zdobiące kurhany.
 
Noc, która skrywa tajemnice życia,
zniekształca myśli przemycone w wierszu.
Księżyc niesenny bardziej niż zazwyczaj,
jest mi kompanem, dotrzymując kroku.
 
Chwile to tkane nutką melancholii,
łzą, którą córka za Ojczulkiem roni.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay