E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:20:00

W zanadrzu serca ból duszę rozdziera,
kiedy spoglądam na zdjęcia z dzieciństwa.
Wspomnienia bledną na rogatkach nieba
i słońce marznie, bo to chwila wątła.
 
Drzewa za oknem zawodzą tęsknotą,
deszcz przypomina dni dawno minione,
gwiazdy współczują, gdyż więcej nie mogą
patrzeć jak więdnę na snu nieboskłonie.
 
To były lata pełne szczęśliwości,
w których mieszkały radość i beztroska.
Uśmiech na twarzy bezustannie gościł
a mały rozum pomysłami tryskał.
 
Czas jednak bywa srogim przyjacielem,
zabiera wiosnę w zamian dając jesień.
Zagłusza młodość, której tak niewiele
już pozostało, tyle co łza zniesie.
 
Dziś, kiedy pamięć szuka ukojenia,
z ufnością w dopust Dobrego Pasterza,
wiersz pozostawiam, który wiatr zaniesie
tam, gdzie w przeszłości sad jabłek dojrzewał.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay