E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez EdwardSkwarcan o godz. 10:10:11

Nusia, ma bezsenna Nusia,
jak mam ci powiedzieć?
Odkąd, wiatr w twych włosach usiadł,
dla mnie pachną niebem.
 
Nusia, ku tobie pofrunął
tęskny płomień twarzy;
chciałbym, ciepłym szczęściem musnąć
- dlaczego nie patrzysz?
 
Nusia, co mam zrobić nie wiem
- serce z bólu klęka.
Uwierz, chcę być twoim cieniem,
nosząc cię na rękach.
 
Nusia, bezdomne całusy
toną w mokrej ciszy;
ustom, zagubionym ulżyj
- dlaczego nie słyszysz?
 
Nusia, szepnij czułe – uśnij;
pragnę śnić o tobie.
Ucisz spłakane poduszki
- w kołysance objęć.
 
Nusia, gdzie twoja przytulnia?
- zdradź, bo miłość nie wie;
w piersi tęskny smutek usiadł
- jak słać go do ciebie?
 
Nusia - dlaczego tak boli
- zabrał wielki Kraków;
proszę, nie pozwól zniewolić
- kołysankę zanuć.
 
Nusia, dlaczego mą rozpacz
porwał urok miejski?
Słuchaj, jak skomli po nocach,
gdy wzdychając cierpi.
 
Nusia, szukają przytułku
nieszczęśliwe ręce;
wracaj i bezdomność utul,
bo tęsknoty nie chcę.
 
Nusia, moje wspomnień - pieszczę
- sny znają na pamięć.
Proszę, nie każ płakać wierszem
- usłysz zakochanie.
 
Nusia, pociesz moją gorycz,
kojąc sen uśmiechem;
uśmierz, nieszczęśliwe strofy
- w łzach umierać nie chcę.
 
https://www.youtube.com/watch?v=1qzAZj2yGF4
Edward Skwarcan