E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 20:10:18

nie cierpię poezji kiedy jedną strugą
wylewa się z wnętrza ogorzałej rany
spływając na papier łzą jedną za drugą
wspomnieniem niechlubnym świeżo rozgrzebanym

nie chcę tego bólu który z duszy cieknie
zardzewiałą rurą nieszczelnego kranu
migreną się wżera w szary mózg zaciekle
z rąk leci różaniec jak życie przegrane

kocham tamte wiersze co ciepłem dla duszy
emocje najgłębsze z popiołów wskrzeszają
głęboką intencją chcą góry poruszyć
opatrują krzywdy plastrem przylegając

i nie wiem do końca co poezja znaczy
jest amnezją uczuć czy czasem straconym
bo nieraz w krwiobiegu pulsuje do naczyń
owoce wydając jako żyzne plony

jak piorun uderza słowem w puste serce
obudzi uśpione myślenie niejedno
niby żeś znudzony mimo to w rozterce
co wersy uczynią kiedy trafią w sedno




Ewa Kieć
26.01.2023