E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 03:17:38

Zawisłam

w czasoprzestrzeni
nie spadam w dół
nie szybuję w górę
w powietrzu lewituję

Żyję

ruchem marionetki
spętana na linkach
wykonuję mechanicznie
codzienne czynności

Zmęczona

opadam... wśród cieni
szukam... wczorajszego jutra
prosząc o wolność
dobrowolnie poddaję się niewoli
dzieląc się duszą
w radości
w smutku wylewam
ludzkie niedoskonałości

Jestem

niesfornym stworzeniem
o potężnej mocy
cieszę się słońcem
boję się
nadchodzącej nocy



Ewa Fronk


wiersz powstały 100 lat wstecz albo dawniej
długo leżał w szufladzie, mam do niego sentyment