E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 21:23:17

Wyciąga drzazgi, przeszkody omija,
slalomem życia jak narciarz zmęczona.
Ufna w moc własną, co wszystko pokona,
a w zagrożeniu jadem straszy żmija.
 
Zła ciasną pętlę wytrwale owija,
milczy lecz w trutkę jest zaopatrzona.
Z tyłu wciąż syczy, z lękiem szepcze ona,
smutna, bo przez jad na zawsze niczyja.
 
Z nieznanych przyczyn jej losem pełzanie,
na próżno mści się, zęby ostre szczerzy,
przecież od życia każdy coś dostanie.
 
Wystarczy, jeśli gad w siebie uwierzy,
ślizga się w trawie jak po śniegu sanie,
ciało jak szyja, tylko bez kołnierzy.
 
Ewa Fronk
18.02.2024