E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:27:43

Byłeś tak blisko oddechów ode mnie.
Byłam za bardzo w twych oczach utkwiona.
Szybciej
świt się rozbudza monogramem
gwiazd pozbawionych blasku, księżycem bezsrebrnym.
 
Kilka łez ciężkich zapomniane wspomnienia taszczą,
gdy światła w oknach rozpalają samotne dłonie.
Dla dnia którego, minuty czekam,
by nieobecność roztrwonić pomiędzy snem a jawą?
 
Tam jest w oddali wczorajsze śniadanie w przedpołudnie.
Znajome dźwięki, tych z naprzeciwka ptaków.
Już nie jest jak dawniej – kiedyś, lecz nie teraz
wschody, zachody jak luty oziębłe.
 
Czas sprzęga lękiem o twój do mnie powrót.
nieobca godzina płowieje wiatrem kwitnącym różą.
Deszcz słów kilka rzuca pod nogi miłości.
Skądinąd
tą samą, która została zakopana pod drzewem.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay