E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 14:37:30

Gdy w złotych refleksach szyjesz nieba błękit,
wiekuiste ciepło przytula długi dzień.
Kłębiaste baranki stroją instrumenty
podmuchem kobaltu kołysząc krótką noc.

Aromat owoców rozsiewasz w ogrodach,
wiankiem słoneczników przystrajasz pergolę*.
Krajobrazem świtu wijesz warkocz tęczy,
by słowo poety znalazło natchnienie.

Zwiewnością zorzy tkasz kryształową rosę,
barwą malachitu umajając pola.
Jesteś zielenią drzew, kwiecistością łąki,
kiedy rozczesujesz pszenżytnie kłosy zbóż.

Lato szeleszczące chlebodajnym ziarnem!
W całej rozciągłości wzniecasz miłości żar.
W zakochanych sercach pielęgnujesz bliskość
gdy płatki dzikich róż falują we włosach.

Lato, moje Lato! Jesteś naręczem niw,
dziękczynnością światła i mroku witrażem.
Jeszcze trwasz, a ja już tęsknię do Twych ramion,
nasączając wiersze widokiem biedronki.



Kasia Dominik
zdj. Pixabay
* Altana ogrodowa w postaci zacienionej alei.