E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 17:54:55

Odnalazł Antoś misia za szafą,
pod szyją przypiął muchę agrafą.
Biegnie do kuchni zapytać mamę,
czemu brudasek podpiera ścianę.

Spojrzała mama na niedźwiedziątko
na rączkach synka, małe zawiniątko.
Oczy mgłą zaszły ze wspomnieniami,
z misiem dziecięcych lat zabawami.

Miś był prezentem od praprababci,
na drugiej wojnie ucho utracił.
Potem w piwnicy, przykryty gruzem
leżał lat dziesięć a może dłużej.

Znalazł go dziadzio po wichrach wojny,
kiedy już minął czas niespokojny.
Z kurzu oczyścił misia burego,
przyniósł do domu dla synka swego.

Potem remonty dom przeżył wielkie
i coś się stało z misia futerkiem.
Poszarzał bardzo i oko stracił
i smutno jednym na świat dziś patrzy.

Mama wspomniała. Jak Antoś dzisiaj,
do kuchni kiedyś przyniosła misia.
Prababcia wszystko opowiedziała,
gdy ona w kuchni malutka stała.

Zabrała czule zwierzę na ręce,
by ulżyć jego wiecznej udręce.
Z pluszu, choć trochę w innym kolorze
ucho przyszyte przecież być może.

Oczka z guzików czarnych, perłowych
dostał pluszaczek. Teraz jak nowy,
już wyczyszczony i uśmiechnięty,
z muchą Antosia, dumnie przypiętą.

Teraz na półce w pokoju dzieci
misio króluje i choć czas leci,
wkrótce braciszek, Oluś zagadnie
starszego brata. Wtedy dokładnie

opowie bajkę Antoś kochany,
którą usłyszał w kuchni od mamy.
Ileż to przygód kryją pluszaki,
dziejów historii nie byle jakiej.


Ewa Kieć

11.10.2022