E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:38:23

Okruchy wskazówek
spadają pośród lat
mijających jak
pstryknięcie palcami
 
Ciernie życia
poczętego z siewu ziarna
czerstwieją w chlebie
marzeniem wyblakłym
 
Przyziemne dążenia
kradną sen z powiek
resztkami oddechu
ukrytego w Zdrowaśce
 
Ale jedno jest niezmienne:
serca dziadków
które wybijają godziny
wedle uśmiechu wnuków
 
I choć skroń dawno już
wiatr oszronił
a dłonie przekwitły
w wiosennym ogrodzie
to dusza nadal młoda
 
I choć za progiem dojrzałości
po piętach depcze
cień skulony przy mogile
to jednak miłość
szkli się w oczach
a na ustach radość gości
 
Nestorzy rodu
opoką wychowania
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay