E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Ewa F o godz. 05:45:24

do ludzkości

planeto niegodna ciągle tobie mało
szepczesz o miłości okładając batem
pogubiłaś zieleń serce skamieniało
trawisz nadaremnie uczucia bogate

ewolucją mamisz w zamian żądasz wiele
z Krampusem przysyłasz w czerwieni świętego
ideałów żebra rusztowania ścielesz
depcząc godność własną nie pytam dlaczego

słów wzniosłych spragniona a karmisz się łgarstwem
zapatrzona w kiesę okrutnej mamony
wrogością pojona w kącie zawiść klaszcze
tak pełznie na niczym żywot udręczony


do Mikołaja

jeśli słyszysz głos mój Mikołaju szczery
przywróć ojca matkę dla biednego dziecka
spraw by nie brał więcej dopalaczy fety
całkiem miły chłopak z bliskiego sąsiedztwa

a jeśli cierpiących do pionu nie wrócisz
przyrośniętych bólem do szpitalnych łóżek
bądźże łaskaw mękę niecierpliwym skrócić
by niewygód ziemskich nie znosili dłużej

obdaruj jednością jak nigdy obficie
spraw by wszystkie naraz ustawały waśnie
z rubinu kieszeni wysyp zgodne życie
niech świeca pokoju nigdy nie zagaśnie


do poety

chwal troski codzienne ciągle nie narzekaj
wersy ubierz w wenę bo po to jest ona
słowem wesprzyj myśli drugiego człowieka
przetrwaj w ich pamięci i pustkę pokonaj

namaluj uczucie i szczęście narysuj
nie oszczędzaj dobra nie chowaj wyrazu
aby ziarno prawdy wsiąkło do umysłu
do najprostszej duszy trafiło od razu

nie mimem się przedstaw ale zwykłym wieszczem
bo skarbem wers każdy nie jak plastelina
pootwieraj bramy zatrzaśnięte jeszcze
kluczem co krytykom kolan nie ugina




Ewa Kieć
6.12.2022