E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:25:20

W błękitnym spojrzeniu matczynego serca
odnajduję radość dziecięcej beztroski.
W bezpiecznych ramionach szczęście, które wraca
wiosennym wspomnieniem na skrzydłach anielskich.
 
Kiedy jest daleko, szukam jej zapachu,
kojącego głosu i dotyku dłoni.
Z promieniami słońca i poświatą zmierzchu,
przywołuję imię, które mnie ochroni.
 
Kochana Matulu, praźródło wszystkiego,
w podzięce Ci składam bukiecik stokrotek
kwitnących na łące. Skowronka małego,
który śpiewa z rana i polny pierwiosnek.
 
Nich boski majestat Twoje życie strzeże,
zatroskane skronie i ciężkie powieki.
Opatrznością nieba i dziecka pacierzem
zachowa od złego  – po kres dni, na wieki.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay