E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 11:34:10

czyli autoironiczne

marzenia twórcy

pragnę być poetą pisywać piękne wiersze
lecz jakże to zrobić by w strofach grały świerszcze?
stworzyć dźwięczne wersy śpiewne niczym muzyka
nie chcąc się na rymach jak pijak wciąż potykać?

słucham śpiewu ptaków szukając w nim natchnienia
żadnej podpowiedzi - melodia wciąż się zmienia
jak więc dopasować do tego rytmu słowa
żeby chociaż jedna gotowa była strofa?

kląski trele arie potrafią koić serce
wszystko to za mało gdy pragnę dużo więcej
niech śpiewają słowa w rytmie ptasiej muzyki
lecz kapryśna wena stosuje wciąż uniki

nic z tego wyjść nie chce starania moje próżne
rozłażą się słowa jak dworcowi podróżni
jednak piszę wierząc że w końcu cel osiągnę
i włożę na skronie poetycką koronę

...a krytyk na to

to jest poezja? daj spokój człowieku
o czym ty marzysz? brak tobie talentu
moda na wieszczów przeminęła dawno
a rymy w wierszach ludzi dziś nie bawią

pójdź w awangardzie teraźniejszych czasów
może doczekasz na tym polu zasług
zamotaj w słowa tajemniczy przekaz
niechaj główkują co chciał rzec poeta

nie jakieś trele czy też inne bzdety
nie tędy droga dla dzisiejszych wierszy
porzuć płaczliwe wyświechtane słowa
sił w nowomowie możesz popróbować

teraz nie wolno tkwić w dawnych schematach
kreacjonistów klepią po łopatkach
ty żyjąc dalej w starych wersów świecie
publikuj swoje - na ścianach w szalecie

riposta autora

krytyku drogi nie wiem czy
ulec pańskim podszeptom złym
nie rozstanę się z rymami
chcę być mistrzem nad mistrzami

ze mnie wielki jest poeta
co wierszami w głowach miesza
tworzę zawsze rymy piękne
niech z zazdrości każdy pęknie

więc krytyki nie przyjmuję
teraz własny styl lansuję
jak się komuś nie podoba
to niech idzie własną drogą

jam poeta i artysta
wiersz potrafię z palca wyssać
toteż tę leniwą wenę
czas wygonić precz w cholerę

z prostych liter złożę słowa
i na cały świat zawołam
obwieszczając wszem i wobec
- nikt dorównać mi nie może

za tych wersów powiew świeży
pomnik mi się już należy
bom najpierwszy i cześć pieśni
nie dostrzegam wokół lepszych

Zbychu Argo - lewicz

ilustr: własna