E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Akacja o godz. 19:37:10

 
Lubię marzyć, kiedy zmierzch
płożąc się fioletem ponad dachami,
unosi iglaste światło latarni
prawie do nieba.
 
Gdy wlokące się miastem -
zmącone jarzenia modlitewnie lgną
do strzelistych wież kościelnych -
ostro tnących przestworza w bladym
blasku księżyca.
 
Jak nuda bezlistnych drzew - 
drganiem do nut ciemności zwiększa fugi
pomiędzy wybrukowanymi ulicami,
zadumanymi wieloma niedomówieniami
starych kamienic.
 
A cisza, dotknięciem rozciąga bieg myśli,
i wodząc po dotąd nieznanych zakamarkach,
demaskuje to, co za dnia
wymyka się w nadmiarze światłości
słonecznych promieni.
 
Bożena Zylla
foto: pixabay