E-Literaci - pokoje wspóczesnej literatury pięknej

dodany przez Iga o godz. 20:18:06

wyczarował magiczne, wiecznie żywe bolero.
Tańczyła w hiszpańskim stroju,
wystukując obcasami rytm,
podawany przez werbel i tam-tamy.
Powtarzana melodia początkowo nieśmiałym fletem
wzmagała się dźwiękami klarnetów i saksofonów,
potęgowała emocje przez brzmienie obojów i puzonów.
Obejmowała ciało tancerki ekspresyjnymi ruchami,
podrywała zalotnie spódnicę.

Mistrz szarpał struny jakby mówił - jestem
Baskiem, jestem Baskiem.
Był nim po matce, osamotniony po jej śmierci,
w kruchej postaci, z ogromną wyobraźnią.
Zaskakiwał, zachwycał, inspirował.

Po latach w nowoczesnej scenerii światła i cienia
tancerze wyczuwali takt bosymi stopami,
kołysali melodyjnie biodrami w obcisłych trykotach,
kusili nagimi torsami i wężowymi ruchami.
Dominowały ramiona i dłonie,
kreślące żywy tryptyk Ravel - Bolero - Bejart.


Iga